Zo sterk dat ik ze niet onvermeld wil laten.

Ten eerste een herinnering aan de fase waarin ik eind 70 er jaren, het lieve Amsterdam C verliet en mijn reclamebureau collega’s vertelde waar ik met mijn gezin ging wonen. Mijn verklaring leek meer op voorlichting. De nieuwe habitat benoemde ik als ‘de Zuidzijde van de Haarlemmermeerse laagvlakte’. Meer specifiek de buitenpost Nieuw-Vennep. Het hielp niet. Later, tijdens collegiale bezoekjes werd spoedig duidelijk wat ik daar te zoeken had. Sterker nog, vond. Een gemeenschap vrij van de pedanterie van BNérs. Maar wel sterk op de natuur en haar omloop georiënteerd. En ook met een juwelier annex diamantair die overvallers wist af te schrikken met de dienstmededeling: ”in mijn zaak wordt niet geschoten…” Kortom een arcadisch dorp waarin de bewoner de boer zoekt. En vindt. Vanuit een diep aarde besef, wordt Nieuw-Vennep omringd door een omvangrijk agri cultureel bedrijfsleven met voorbeelden als ‘Field media, the growing eye catcher’ van de gebroeders Ham. En de initiatiefvolle Dirk Molenaar met zijn ‘Landgoed Klein Vennep’. Inmiddels begrijpen creatief en ook journalistiek Nederland dat onze populatie niet uit louter greppelgravers is samengesteld. Inmiddels 45 jaar later bevinden we ons in de metropool regio Amsterdam, vol vleugjes citymarketing inclusief het business to business netwerk Oram. In een tijdgeest met helaas soms ook de vraag Van Nieuw-Vennep, naar Nieuw-Hennep? Er speelt meer dan voorbij trekkende wolken, lange bomenrijen en kenmerkende erven.

Ten tweede moest ik aan het Eldorica van Jurriaan Andriessen (1951-1991) denken. Een reisverslag van een trek naar het Zuiden, op zoek naar een betere wereld, met de onvergetelijke openingszin: “Op reis. Op reis naar Eldorica”. Maar ook een utopische beschrijving. Een schets van de samenleving die er had kunnen zijn als 50 jaar eerder de adviezen van het rapport De grenzen aan de groei (1972) door de Club van Rome, zouden zijn opgevolgd. Door zuinigheid te combineren met comfort, leven Eldoriërs als in een paradijs op een planeet, gelijk aan de aarde. Regeringen en bewoners nemen daar wél hun verantwoordelijkheid om hun levensstijl aan te passen aan de beschikbare hoeveelheid grondstoffen. Ze werken vier uur per week, verdoen hun tijd niet met de productie van wegwerpartikelen en leven in gecontroleerde vrijheid. Zaken worden geregeld volgens een "eldocratie", een variant op onze democratie waarbij beslissingen worden genomen op basis van inzichten, in plaats van machtsverhoudingen. Tot zover de trek naar het Zuiden.

OVHZ Bestuur en redactie, Jurriaan was een man met vergaande inzichten, niet vrij van idealisme, maar altijd vanuit een besef van urgentie.

Vol vertrouwen wens ik u precies die opstelling, toe. Een koersvast uitgeefplan gaat het medium aan het nodige gezag helpen. Om, wetende dat het om berichtwaarde gaat, vervolgens binnen de huidige media massa een onderscheidende positie te verwerven. Een rol ver verwijderd van alle nepnieuws. En daarmee waardevol voor heel ondernemend Haarlemmermeer. Straks kunnen we zeggen Zuidpost, zinvol Magazine met horizon, net als HLMMR.                      

Tijdens de vaart voegt zich de lading. Hiermee wens ik u the best of luck.

Piet van Straalen.